“Ik heb het zo druk” is wat ik dagelijks om me heen van verschillende mensen hoor. Het lijkt steeds meer en meer te worden; versneller, harder, meer en nog harder. We rennen elkaar met z’n allen straalhard voorbij. Op weg naar een horizon die dichterbij lijkt te komen, maar door de snelheid van de beweging steeds verder op de achtergrond verdwijnt. Het beeld van de hamster in het molentje verschijnt voor mijn ogen: bewegen, bewegen, bewegen, op weg naar een doel, terwijl eigenlijk het doel al in de beweging zit…
Herken jij het misschien, dat je je laat leiden door alles wat er om je heen gebeurt en van je verwacht wordt? Van het ene naar het andere project rennen of hulpvraag of klus… zonder goed te voelen wat het met je doet of hoe je je nu écht van binnen voelt? Of herken je het van de coachees die bij jou komen? Die op zoek zijn naar rust, helderheid en ontspanning? Even niet meedoen met de ratrace (letterlijk en figuurlijk ;-)).
En hoe doe je dat? Hoe stap je uit de maar doordraaiende tredmolen? Hoe maak je rust, tijd en ruimte voor jezelf? Hoe zorg je dat je hart en lijf gevoed worden en blijven?
Het begint bij het luisteren naar je hart en je gevoel. Dichtbij jezelf blijven. Elke dag even bewust contact maken met wie je bent en wat je wil, je intenties uitzetten voor de dag. Maak contact met de natuur, met Moeder Aarde, begroet haar alsof ze een wijze oude vriendin is die het heerlijk vindt om even een babbeltje te maken.
En sluit de dag ook af met een groet aan haar én aan jezelf. Je hebt het beste van jezelf weer vandaag gegeven. En ook al vind je misschien dat het niet zo is, je weet ergens dat je niet meer had kunnen doen, anders had je het wel gedaan… 😉
De omstandigheden laten het soms zo lijken dat het anders kon, maar als je je mee laat drijven met de stroom, zul je zien dat je precies uitkomt daar waar je moet zijn.
Het is een stukje Loslaten. Vooral van het hoofd. Het hoofdt dat vanalles moet en vindt. Het hoofd dat als een kip zonder kop rondrent en het lijf vertelt wat ze moet doen. Totdat het lijf op een gegeven moment in groot protest komt; zo wil ik het niet meer! en ze laat flink van zich horen. Niet lekker in je vel zitten, ziek worden etc is het resultaat. Luister je naar jezelf, naar je hart, je verlangens? Of blijf je doordraaien in de ratrace molen?
Er is een way out. Door gewoon te besluiten Stil te staan. Even te stoppen met waar je mee bezig bent. Pauze. Niet doordenderen, maar stilstaan en voelen. En vandaaruit weer stappen maken. En dat vraagt moed. Moed om even van de geijkte banen te gaan en alles vanaf de zijlijn waar te nemen. Observeren, helderheid krijgen, zorgen voor jezelf. Het is mogelijk.
Dus betrap je je de volgende keer weer op dat je loopt te rennen, zet jezelf even stil. Ga zitten. Ga stromen, ga de natuur in, maak weer contact met haar en dus ook met jezelf. Laat de wereld maar even. En je zal zien dat er voor jou een hele mooie nieuwe wereld verschijnt!
